Vijf ringen
Wereld-kleuren
Het Olympische symbool bestaat uit vijf ringen. Drie boven (blauw, zwart en rood) en twee onder (geel en groen). Veel mensen denken dat elke ring een werelddeel voorstelt. Dat is niet waar. De kleuren zijn gekozen omdat in alle landenvlaggen van de wereld één van deze kleuren voorkomt.
De Olympische vlag (de vijf ringen op een witte achtergrond) is ontworpen door Pierre De Coubertin. De vlag werd voor het eerst gebruikt in 1920 in Antwerpen.

In de Griekse Oudheid brandde in een tempel, die gebouwd was ter ere van de god Zeus, een vuur. Dit vuur brandde gedurende de Olympische Spelen. Boodschappers trokken enkele maanden voordat de Spelen begonnen het Griekse rijk in om de vrede af te kondigen. Oorlogen moesten worden gestaakt zodra de Spelen begonnen zodat de mensen veilig naar Olympia (de stad waar de eerste Olympische Spelen plaats vond) konden reizen.

In 1936 kwam de sportbestuurder Carl Diem op het idee voor het Olympisch Vuur en de estafetteloop die we tegenwoordig kennen. Dit zijn symbolische varianten op de gebeurtenissen uit de Griekse Oudheid. Sinds 1952 wordt dit idee uitgevoerd.

Als de Olympische Spelen beginnen, wordt in de Griekse plaats Olympia een vuur ontstoken. Daarop volgt een estafetteloop met de vlam naar de plaats waar de Olympische Spelen worden gehouden. Om de vlam te krijgen waar die zijn moet, wordt met alle mogelijke vervoersmiddelen gereisd. Per boot, vliegtuig, per paard, zelfs per kameel! De vlam blijft steeds aan (gedurende de tocht en de Spelen) en wordt pas weer gedoofd aan het einde van de Spelen. Daarmee zijn de Spelen definitief afgesloten.

In 1948 organiseerde Sir Lutwig Guttman, een neuroloog uit Engeland, in het Britse Stoke Mandeville de International Wheelchair Games (Rolstoel Spelen)- de voorloper van de Paralympische Spelen. Guttman hoopte op deze manier de kwaliteit van het leven van de gewonden uit de Tweede Wereldoorlog te verbeteren. Hij gebruikte sport hiervoor als middel. Deze wedstrijd viel samen met de Olympische Spelen, die dat jaar in Londen werden georganiseerd. Guttmann stimuleerde de omgeving, hoewel slechts symbolisch, om de rolstoelcompetitie met de Olympische Spelen te verbinden.

Vier jaar later, in 1952, kreeg het evenement een internationaal karakter. Naast deelnemers uit Groot-Brittannië namen er ook Nederlandse sporters deel aan de International Wheelchair Games. Het was het begin van de internationale Paralympische beweging.